czwartek, 13 sierpnia 2015

DZIEŃ DOBRY POLSKO!

Jakby to było fajnie, gdybym dobrze zaczęła tego bloga...
W sensie takim, by wszyscy odwiedzający  zaczęli go czytać
i nie pomyśleli o autorce, że jest kolejną nastolatką, która się nudzi i nie wie co robić z czasem.
Może i po części tak jest, bo:
1) jestem nastolatką. Dane mi jest chodzić do liceum już kolejny rok. Do pełnoletności brakuje mi kilku miesięcy, więc mogę nazywać siebie pełnoprawną nastolatką.
2) czasem mi się nudzi. Nawet nie "czasem", tylko bardzo często. Np. teraz. W telewizorze leci film, na stole leży książka,
a na kolanach mam laptopa i nadal czuje nudę. Cóż, naprawdę musi być coś ze mną nie tak. 
3) nie wiem co robić z czasem. To jest fakt, gdyż mam parę rzeczy do zrobienia, ale i tak ich nie robię, bo... sama nie wiem dlaczego. Może przez własną głupotę marnuje ostatnie tygodni tych nader słonecznych wakacji.
Dlaczego założyłam tego bloga ? Dobre pytanie.
Siedziałam wczoraj w kinie na seansie "Papierowe miasta". Zapewne niektórzy kojarzą, że to ekranizacja książki John'a Green'a o tym samym tytule. Będąc tam i śledząc historię bohaterów zastanawiałam się, czy i moje życie jest tak samo interesujące jak postaci w filmie. Doszłam do wniosku, że... NIE.
I to przez wielkie N-I-E. Bo co może być interesującego w kimś, kto chodzi do szkoły, przyjeżdża do domu, uczy się i kładzie się spać ? Wiem, tak postępuje połowa ludzi, którym zależy na tym,
by jednak mieć dobrze zdaną maturę. Chodzi mi bardziej o to, że... brak mi czegoś w życiu. Nie wiem... przygód, jakiegoś bodźca. 
A może jak to mówi czasem moja mama: "w tyłku mi się poprzewracało i wymyślam głupoty". Może i tak jest, ale jeśli myślę o tym i nie czuje, że moje życie nie jest takie, jakie bym chciała to chyba czas coś z tym zrobić. Ale co ? I po co mi ten blog ? Sama nie wiem. Może po to, by przykuć czyjąś uwagę i móc wymienić się z kimś poglądami na dany temat ?
Liczę jednak na jakikolwiek odzew. Ten post jest krótki, gdyż wprowadzający, pierwszy. Będę starać się dodawać posty raz
w tygodniu.

Mam na imię Alex, a nazwisko jak pewna polska piosenkarka i mam nadzieję, że będzie mi dane opowiadać wam moje historie.
(wyszło trochę w tonie Hollywood :3)
                                     Do usłyszenia !

4 komentarze:

  1. Witam. To,że maktoś bloga nie znaczy,że od razu się nudzi. Ludzie mają rózne pasje,m.in. blogują. Ja ze swoim też rusze jak przepisze moje opowiadanie.Powodzenia x

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Danusiu, jeśli mnie pamiętasz to wiesz, że pisałam blogi. Tylko, że na tamtych blogach umieszczałam opowiadania. Tutaj ich nie będzie. I nie od razu uważam, że jak ktoś pisze blogi to jego jedyną motywacją do tego jest nuda :) Dzięki i pozdrawiam :)

      Usuń
  2. WRÓCIŁAŚ <3
    Nieważne, że nie jest to opowiadanie, nieważne, że nie jest o The Wanted, nieważne... Jestem tu i będę czytać to, co piszesz. Bo od zawsze uwielbiałam Twój styl pisania i to, jak dzielisz się nim z ludźmi. Być może mnie pamiętasz, być może nie.. to też nie ma znaczenia. Jestem i będę motywować.
    Czekam na kolejne posty, powodzenia :)
    http://bozycietodrogauslanarozami.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, pewnie, że Cię pamiętam ! Twoje opowiadanie o The Wanted było/jest fantastyczne. Nie śledzę żadnych blogów od roku, więc nie wiem jak dokładnie u Ciebie jest z tym, ale postaram się zobaczyć i poczytać :3 Dzięki za miłe słowa i pozdrawiam X

      Usuń